dit is de website van Asha ten Broeke

/ ashatenbroeke@gmail.com / over asha ten broeke / zoeken

Een van de voordelen van zelfisolatie is dat ik de afgelopen maanden tijd had om uitgebreid series te kijken. Een van mijn favorieten is Supergirl, een serie over de nicht van Superman die, net als haar neef, journalist is en daarnaast gehuld in spandex rondvliegt om haar stad, de wereld of zelfs het complete universum te redden van allerhande schurkenspul met al dan niet bovennatuurlijke krachten.

Nou ben ik sowieso een liefhebber van het superheldengenre. Zeker in ingewikkelde tijden vind ik de geruststellende voorspelbaarheid van nog maar weer eens een strijd tussen goed en kwaad buitengewoon prettig.Wat me extra inneemt voor Supergirl is dat de serie de eenzijdigheid heeft afgeschud die tot een paar jaar geleden vaak eigen was aan het genre. Zo is niet iedereen wit, cis of hetero, en zijn mannen niet altijd sterker dan vrouwen. Supergirls zus is lesbisch, een van haar heldenvriendinnen is trans en als ze in een aflevering tegen neef Superman vecht omdat hij gehersenspoeld is, wint ze het op kracht en doorzettingsvermogen. Er zitten stoere heldmannen in de serie die soms met elkaar over hun gevoelens praten, huilen en elkaar ter troost even vasthouden. Kritische fans noemen dit ‘tenenkrommend’ en ‘politiek correct’, maar ik zie dat anders: de serie reflecteert mijn eigen leven en dat van mijn vrienden.

Maar er is iets wat ik nog mis, niet alleen in Supergirl, maar in het hele genre: een dikke superheldin of -held. Iemand die fantastisch, dapper, sterk, machtig en rechtvaardig is, en op mij lijkt. Kenners zullen nu misschien denken: ‘Maar Thor dan? Die is dik, in de film Avengers Endgame.’ Daar wil ik wel iets over kwijt. Ten eerste: Thor is niet dik, Thor is Chris Hemsworth in een dikpak – en een dikpak is eigenlijk altijd een slecht idee. Bovendien is de film doorspekt met semilollige opmerkingen die ten koste gaan van de dikke Thor: ‘Kom, chubby’, ‘Eet eens een salade’, ‘Wat stroomt er door je bloed? Kaasdip.’ Het enige wat ik van mijn leven in die film weerspiegeld zag, was vethaat en afkeuring.

Wat ik zou willen, is een superheld die gewoon super is, en oh ja, ook dik. Die zich vanzelfsprekend bij de andere helden voegt, die gave krachten heeft, en een loepzuiver moreel kompas. Die goed kan vechten en moedig strijdt voor wat juist is. Die de wereld redt in spandex. Zonder dat iemand daar een grap over maakt.

© Asha ten Broeke. Alle rechten voorbehouden.