Vrouwen schijnen een voorkeur te hebben voor warme kleuren (rood, paars, roze), terwijl mannen koelere blauw- en groentinten prefereren. Dat concluderen een aantal biologen in het vakblad Current Biology. En er is meer! Want dit verschil komt niet door onze Westerse cultuur, waarin meisjes steevast in het roze en jongetjes in het blauw worden gehuld (en – zo heb ik proefondervindelijk met mijn drie maanden oude dochter vastgesteld – een baby in het blauw dus automatisch als jongetje gezien wordt, ook al is het een meisje). Ook in China bleek namelijk dat vrouwen meer hebben met roze dan mannen. En aangezien China een heel andere cultuur is dan de Westerse, moet de oorzaak voor de roze-vs-blauw voorkeuren wel in de prehistorie liggen.

Dit is voor de biologen in kwestie het startsignaal voor een hoop speculatie. In het pleistoceen moesten vrouwen – als verzamelaars – vooral de kleur van rijp fruit goed kunnen herkennen. En rijp fruit is, zoals we allemaal weten, rood van kleur (we laten bananen, sinaasappels, kiwi’s en dergelijke even buiten beschouwing). Mannen daarentegen gingen op jacht en hadden dus niks aan een extra sensor voor roodtinten. In plaats daarvan gaan ze voor de koele tinten. Dat zal dat wel aan al die blauwe antilopes en mammoeten hebben gelegen…

Maar vrouwen deden meer dan verzamelen. Ze zorgden ook voor het prehistorische gezin (dit klaarblijkelijk in tegenstelling tot de oerman, die toen ook alleen maar op zondag thuis kwam om de buffel te snijden?). En vanwege die zorgtaken, was het belangrijk dat ze goed de verschillende tinten in blozende kinderwangetjes konden onderscheiden. Zo kan de zorgende moeder immers des te beter emoties aflezen. Het is fijn om te lezen dat het ook de Trouwredacteur nu een beetje te gortig wordt met het verklaringsvermogen van deze biologen. Hij of zij merkt dan ook op dat je evolutiebiologen in ieder geval een gebrek aan fantasie niet kan verwijten. Ik sluit me daar graag bij aan.

Bron: Current Biology & Trouw, 21 augustus 2007