Tot de tweede feministische golf was de literaire wereld een echt mannenbolwerk. En daarna ook, blijkt uit onderzoek van de Groningse promovenda Lenny Vos. Hoewel het aantal vrouwelijke auteurs in de jaren ’70 en ’80 wel degelijk steeg, bleef het percentage schrijfsters gelijk op zo’n 25%. Er gingen in die periode namelijk ook veel meer mannen schrijven. Pas in de jaren ’90 steeg het aandeel van de literaire vrouw naar 35%, zo ontdekte Vos.

Die stijgende lijn is vooral te danken aan kleine, minder prestigieuze uitgeverijen. Zij namen in 1997 veruit de meeste publicaties van vrouwen voor hun rekening. Bij grote, prestigieuze uitgeverijen was maar 12% van de schrijvers van het vrouwelijke geslacht. In 1947 en 1957 waren mannen en vrouwen nog evenredig verdeeld over kleine en grote uitgeverijen. Hier is dus sprake van ‘achteruit emancipatie’.

Het viel onderzoekster Lenny Vos bovendien op dat meer dan de helft van de hobbyschrijvers vrouw is. Die verdeling zie je ook terug in de literaire tijdschriften: meer dan 50% van de publicaties is van een vrouwenhand. “Al zie je ook hier, net als bij uitgeverijen, dat bij de meest gezaghebbende tijdschriften als De Gids en De Revisor het percentage vrouwen een stuk lager ligt dan bij de overige bladen”, aldus Vos.

Hoe meer prestige, hoe minder vrouwen dus. Dat is ook het geval bij literaire prijzen. Schrijfster Mariet Meester becijferde in een artikel in dagblad Trouw dat vrouwen geen kans meer lijken te maken op de AKO literatuurprijs. De afgelopen tien jaar waren de winnaars zonder uitzondering mannen. Zelfs genomineerd worden is al moeilijk: met slechts 15% vrouwelijke genomineerden blijft hun aantal achter bij de gebruikelijk man-vrouwverdeling in schrijversland. Er is dus weinig ruimte voor vrouwen in de wereld van de literatuur.

Bronnen: Vrouwelijke auteurs nog altijd ondervertegenwoordigd in het literaire veld (persbericht n.a.v. promotie Lenny Vos) en En weer was de winnaar geen vrouw (opiniestuk van Mariet Meester in de Trouw)