Met veel bombarie is de vertaling van het boek ‘Manliness’ (in vertaling: Mannelijkheid) van Harvey Mansfield aangekondigd. Morgen staat hij in de Rode Hoed, de dag daarop – en niet daarvoor, zoals eerst aangekondigd door uitgeverij Meulenhoff – ligt het boek in de boekhandel. Maar belangrijker dan wanneer het boek verschijnt is natuurlijk wat erin staat. En dat is niet mals. Naar verluidt rekent Mansfield definitief af met het feminisme, dat volgens hem ervoor heeft gezorgd dat het verschil tussen de seksen verloren gaat.

Dat ziet Mansfield liever niet, dus staat hij op als strijder voor de mannelijkheid. Mannelijkheid is namelijk een deugd waar we niet zonder kunnen. Bovendien zijn we allen beter af als we ons naar onze sekse-stereotype rolpatronen gedragen: vrouwen laten zich beschermen door de werkende man, en zorgen in de tussentijd voor het huishouden.

Mansfield laat zich hierbij niet veel gelegen liggen aan wat je ‘wetenschappelijke argumenten’ zou kunnen noemen. Liever dan in te gaan op bijvoorbeeld de psychologische en neurowetenschappelijke realiteit baseert hij zich op onder andere Aristoteles en andere Oude Grieken. Dat zij vrouwen zagen als een inferieur wezen, nauwelijks mens, vindt Mansfield overduidelijk niet bezwaarlijk.

In de Trouw van afgelopen zaterdag heeft publiciste Julie Philips er fraaie – maar niet bijster positieve – woorden voor. Zij schrijft: “Mansfield begint zijn verdediging door het buiten beschouwing laten van elke psychologische, antropologische en zelfs biologische definitie van mannelijkheid. Dit is typisch voor Amerikaanse neoconservatieven, die weinig ophebben met empirisch bewijs. Sociale wetenschappen zijn in zijn optiek inaccuraat, onvolledig en bevatten allerlei verborgen agenda’s. Bovendien zijn ze niet mannelijk.”

En daarmee plaatst ze Mansfield – terecht – in een hokje met kwakzalvers, creationisten en ander gespuis.

Bestel het boek ‘Mannelijkheid’ bij bol.com

Lees de recensie van Julie Philips op de website van de Trouw
Recensie van de New York Times